شیشه از قرن نوزده‌ام میلادی در ساخت ظروف خوراک‌پزی استفاده مورد استفاده قرار می‌گرفته. ظروف شیشه‌ای اولین بار در سال 1893 با برند Duran در آلمان ساخته شدند. البته شیشه‌ای که برای این منظور استفاده می‌شود، نوع خاصی است. این نوع شیشه که با نام «شیشه‌ی بروسیلیکات» شناخته شده و اختراع «آتو شات» (Otto Schott)، شیمی‌دان آلمانی است؛ بیش از سه برابر شیشه‌های معمولی در برابر انبساط حرارتی، مقاومت داد. این میزان مقاومت باعث می‌شود که بتوان از شیشه‌ی بروسیلیکات در ساخت ظروف خوراک‌پزی استفاده کرد. لازم به توضیح است که عامل شکستن ظروف شیشه‌ای نیرویی است که انبساط لایه‌های گرم‌تر به دیگر لایه‌ها وارد می‌کنند. اگر این انبساط کم‌تر باشد، شیشه دیرتر خواهد شکست. مفاهیم فنی به کنار، چنین ظروفی چه مزیتی برای آشپز خواهند داشت؟ اولین مزیت ظروف شیشه‌ای «چند منظوره» بودن آن‌هاست. به راحتی می‌توان سوپی که با قابلمه‌ی شیشه‌ای پخته شده است را سر میز آورد و از ظروف دیگر استفاده نکرد. ظروف فلزی قابلیت استفاده در مایکروفر را ندارند، ولی ظروف شیشه‌ای می‌توانند اشعه‌های مایکروفر را از همه‌ی جهات عبور داده و به غذایی که داخل‌شان وجود دارد، برسانند. همچنین، ظروف شیشه‌ای دیرتر از ظروف فلزی گرم می‌شوند. این ویژگی باعث می‌شود که در زمان پخت برخی از غذا‌ها و دسرها مانند کیک اسفنجی، تمام کیک بدون این‌که لبه‌های‌اش بسوزد، کاملا بپزد.
